|
Miasto Rogoźno
|
|
|
|
Herb Miasta
|
|
|
|
|
| Kraj
|
 Polska
|
| Województwo
|
 wielkopolskie
|
| Powiat
|
 Oborniki
|
| Gmina
|
Rogoźno
|
| Mieszkańców
|
11 206
|
| Kod Pocztowy
|
64-610
|
| Prawa Miejskie
|
24 kwietnia 1280
|
| Powierzchnia
|
11,24 km²
|
| Wysokość n.p.m.
|
63 m
|
| Tablice Rejestracyjne
|
POB
|
|
|
Rogoźno – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie obornickim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Rogoźno.
Położone na Pojezierzu Wielkopolskim, nad rzeką Wełną i jeziorem Rogoźno.
31 grudnia 2012 r. miasto miało 11 345 mieszkańców.
Miasta Stare Rogoźno i Nowe Rogoźno były miastami królewskimi Korony Królestwa Polskiego.
Rogoźno należące do starostwa rogozińskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
W okresie II Rzeczypospolitej oraz w latach 1945–1975 miasto administracyjnie należało do województwa poznańskiego, a od 1975 do 1998 do województwa pilskiego.
Rogoźno położone jest nad rzekami Wełną i Małą Wełną oraz nad jeziorem Rogoźno (długie 4750 m, szerokie 350 m, 136 ha, do 6 m głębokości), na wysokości ok. 63 m n.p.m., przy drodze krajowej nr 11 Katowice – Poznań – Piła – Koszalin – Kołobrzeg, 40 km na północ od Poznania i ok. 52 km na południe od Piły.
W mieście bierze początek droga wojewódzka nr 241 Rogoźno – Tuchola. Przez Rogoźno przebiega linia kolejowa Poznań – Piła – Kołobrzeg ze stacją kolejową oraz nieczynna już linia Inowrocław – Krzyż Wlkp.
Według danych z 1 grudnia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 11,24 km².
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego stan z dnia 31 grudnia 2012 r. miasto Rogoźno liczyło 11 345 mieszkańców czyli gęstość zaludnienia na obszarze miasta wynosiła 1009 osób/km².
Nazwa miasta pochodzi od rogoży, czyli ludowej nazwy pałki – rośliny szuwarowej. Najstarsze ślady grodziska wczesnośredniowiecznego pochodzą z VIII-IX wieku. Pierwsza wzmianka pisana z 1192 (Roguezno).
Początki kasztelanii rogozińskiej przypadają najpewniej na połowę XII wieku, a więc na okres powstania nowego grodu na lewym brzegu Wełny udokumentowanego badaniami archeologicznymi.
Pod koniec pierwszej połowy XIII wieku Rogoźno było siedzibą dobrze funkcjonującej kasztelanii, potwierdza to dokument z 1248 w którym wymieniony jest kasztelan Gniewomir – „Gneomir castelanus de Rogozna”. Kasztelania rogozińska posiadała charakter terytorialny.
Graniczyła, rozpoczynając od północy, z kasztelaniami: ujską, żońską, gnieźnieńską, radzimską, obrzycką i czarnkowską.
Dokładny przebieg jej granic, z uwagi na skąpe materiały źródłowe, jest jednak trudny do określenia.
Pomimo upadku znaczenia urzędu kasztelańskiego, rogozińscy kasztelanowie występowali aż do rozbiorów w XVIII wieku, choć stanowisko miało tu już jedynie charakter tytularny.
Ostatnim kasztelanem rogozińskim był wspomniany w źródłach 22 stycznia 1787 Adam Jan Malczewski (zmarły w 1804). Kasztelanowie rogozińscy mieli prawo zasiadania w Senacie I Rzeczypospolitej, jako kasztelanowie mniejsi, zwani drążkowymi.
W hierarchii senackiej plasowali się między innymi przed kasztelanami radomskimi, wieluńskimi, przemyskimi, chełmskimi, bydgoskimi czy warszawskimi.
Galeria Zdjęć Miasta Rogoźno[edytuj | edytuj kod]
Wczytywanie mapy... {"markers":[{"pos":[{"lat":52.753122,"lon":16.979461}]}],"zoom":14,"center":{"lat":52.753122,"lon":16.979461},"tileLayer":"//{s}.tile.openstreetmap.org/{z}/{x}/{y}.png","attribution":"\u0026copy; \u003Ca href=\" http://osm.org/copyright\"\u003EOpenStreetMap\u003C/a\u003E contributors"} |
Miejscowości Gminy Rogoźno
| Wsie:
|
|
Boguniewo, Budziszewko, Cieśle, Dziewcza Struga, Garbatka, Gościejewo, Grudna, Jaracz, Józefinowo, Karolewo, Laskowo, Międzylesie, Nienawiszcz, Owczegłowy, Owieczki, Parkowo,, Pruśce, Rożnowice, Ruda, Sierniki, Słomowo, Stare, Studzieniec, Szczytno, Tarnowo o, Wełna.
|
Polska
wielkopolskie
Oborniki
